Trzeba to sobie jasno powiedzieć

Trzeba to sobie jasno powiedzieć to spektakl pełen ironicznych a zarazem tragicznych scen, opowiadający o współczesnej, polskiej rodzinie, skłóconej, podzielonej przez polityków „na lewą i prawą stronę”, bo – jak śpiewa Kazik w piosence Arahja – „…lewa strona nigdy się nie budzi, a prawa nigdy nie zasypia”. Akcja dramatu rozgrywa się podczas uroczystości związanej z obchodami urodzin Syna. Matka próbuje łagodzić konflikty, które wybuchają między Ojcem „liberałem”, a Wujem – prawicowym konserwatystą. Syn szuka swojej tożsamości, rozdarty między miłością Matki, a pogrążonym w swoim świecie Ojcem – emerytowanym dyrektorem teatru. Ciotka, pogrążona w żałobie po zmarłych rodzicach, przez cały czas pielęgnuje w sobie żal do brata (Ojciec), by w końcu wylać z siebie gorycz z powodu braku zainteresowania ze strony brata śmiercią ich rodziców.
Od czasu do czasu spada na blaszany dach orzech, który przypomina strzał, a na scenę wkracza Andżela, która jest fotoreporterką Neews-ka i robi rodzinie zdjęcia, które są wyświetlane na ekranie. Z tą różnicą, że bohaterowie sztuki już nie są ubrani w swoje cywilne ubrania, lecz w wojskowe uniformy, które zwiastują nadchodzącą katastrofę. Syn, po kłótni z Ojcem i nieudanej próby odnalezienia się w miłości, dokonuje radykalnego zwrotu. Przemienia się w mesjasza, który niczym demiurg ogłasza światu apokaliptyczną wizję świata.

Jerzy Lach - twórca Teatru im. Alberta Tison w Żninie i Teatru Opera Modern. Był dyrektorem Warszawskiej Opery Kameralnej i Teatru Praga w Warszawie. Reżyser uznanych i nagradzanych na festiwalach spektakli teatralnych i operowych m.in. takich, jak: „Ratujcie nasze dusze” Teatr im. Alberta Tison, „Operetka” w Warszawskiej Operze Kameralnej, Immanuel Kant” w Operze Wrocławskiej, czy „Olimpia z Gdańska” w Operze Bałtyckiej oraz operowych widowisk plenerowych w „Don Giovanni” i „Czarodziejski flet” Mozarta na dziedzińcu w Pałacu w Wilanowie a także spektakli plenerowych „Raport” spektakl o wojnie w Ukrainie i „Tytus Andronikus. Raport” według dramatu Williama Szekspira „Tytus Andronikus”.

Scenariusz i reżyseria: Jerzy Lach
Kostiumy: Zespół
Opracowanie muzyczne, scenografia: Jerzy Lach
Obsada:
Matka – Brygida Turowska
Ojciec – Rafał Wojciechowski
Syn – Albert Lach
Wuj – Krzysztof Kucucha
Ciotka – Marzena Kusak
Andżela – Katarzyna Konopko-Walkowiak
Wizualizacje: Michał Kamiński
Obsługa techniczna: Nazar Perevoznyk, Jakub Kwaśniewski, Jakub Czerniec
Plakat: Ewa Natkaniec